Pogodynka.

 Macie tak jak ja??

Organizm, psychika, energia zależne są od pogody??

źródło

Oj, jak ja tego nie lubię! gdy wstaje rano a w sypialni mam ciemno mimo, że 1h temu słońce miało wschód. Ten moment nastawia mnie już na cały dzień, najgorzej gdy nie mam planów i konkretnego celu dnia, wtedy dres, kanapa i książka nie odstępują mnie ani na chwilę. Samo wyobrażenie o ubieraniu zimowego outfit-u doprowadza mnie do depresji.

Taki czas trwa już prawie od dwóch tygodni, moja bateria świeci na czerwono a jeśli ta aura potrwa dłużej,zacznie migać wtedy-wykorkuje.

Mogłabym robić tyle rzeczy, działać, kombinować ale nie umiem, stopuje mnie pogoda, taka już jestem.

Rozumiem 3,4 dni ale nie 14, gdzie ten Maj wiosenny, Wrzesień ma być dopiero z kilka miesięcy, nie dzisiaj.

Patrze za okno i na ten widok ziewam, głowa szumi, powieki opadają.
 Wszystkiego się odechciewa mimo wielkich chęci odbicia się i zamiaru zrobienia tylu rzeczy ale nie da się, nie wiem jak to działa ale nie i koniec.
Zdecydowanie nie jestem osobą umiejącą cieszyć się dniem jeśli jest szaro i buro, wtedy dopada mnie LEŃ i nawet silna wola go nie pogoni, jak zasiądzie tak siedzi aż go słońce wygoni.
Podobno to kwestia optymizmu i stylu życia, no może i tak, mój pesymizm wygrywa właśnie w takie dni.

SŁOŃCA, Słońca, słońca...

Oj , jak ja to lubię! gdy budzi mnie promyk słońca, zapach wiosny wpadający przez uchylone okno a ja nie muszę zakładać kurtki i kaloszy a jedynie klapki i sukienkę.

Marzy mi się plaża, koc i morze- bezszelestne, cieplutkie, czyste.

Widok ludzi w strojach kąpielowych, wylegujących się na leżakach pod parasolem. Statków dryfujących w oddali i wczasowiczów kołysających się na materacach pod drobnymi falami. 

Koszulka na ramiączkach, cieniutka sukienka, spodenki a do tego lekkie sandałki czy japonki.

Marzy mi się.

Muszę się ogarnąć i prócz narzuconych z góry obowiązków zrobić coś ponadto.
Błagam tylko nie od jutra czy poniedziałku.
Błagam, od dzisiaj!od już....